IVF PGD of natuurlijk zwanger worden

Eigenlijk een hele gekke keuze aangezien de meeste mensen het niet eens kunnen kiezen, en heel oneerlijk ook. Er zijn mensen die heel nuchter denken over zwanger worden of zwanger zijn, ik vindt dat erg pijnlijk als ik mensen hoor praten of dat ze een konijn nemen zo klinkt het….. Even terzijde of je nu wel of niet kinderen kan krijgen via de natuurlijk weg of via IVF of welke weg je ook mag bewandelen mocht het je gegund zijn dan is er altijd nog een kans dat de zwangerschap mis kan gaan of dat je kindje wel wordt geboren maar ziek wordt en in het ergste geval aan overlijdt. En mensen dan zijn er nog duizenden verschillende scenario’s die je pad kunnen kruisen bijvoorbeeld wel kinderen kunnen krijgen en ook een gezond kindje ter wereld brengen maar zelf zo verknipt zijn en verslaafd zijn aan drugs en je kind mishandelen….. Daar wordt ik ook stil van….. Het enige wat er in mij op komt is HOE DAN? WAAROM?En dan krijgen wij de keus IVF PGD of zwanger proberen te worden via de natuurlijke weg, wij hebben de keus. Heel gek dat de wereld zo oneerlijk is verdeeld en soms voel je je schuldig voor een ander waar het niet lukt en durf je er niet over te beginnen omdat je weet dat het zo pijnlijk en moeilijk kan zijn. Ik vond het super fijn om te praten in die hele zware moeilijke periode toen we Eva moesten laten gaan maar ik snap dat niet iedereen dat kan en wil, en dat vindt ik ook moeilijk te peilen wie dat wel en wie dat niet wil. Het blijft voor iedereen een lastig en moeilijk onderwerp en wat iemand ook fijn vind iedereen moet dat respecteren. In Augustus 2019 ben ik gestopt met de pil, wij kozen voor de natuurlijk weg te proberen. Jeetje wat was het weer spannend elke maand die zenuwen of het gelukt is ja of nee en joh bij Yara duurde het een jaar dus ik nam mezelf voor dat het nu ook weer even kon duren. Bij Eva was ik wel meteen zwanger na een maand na eerst een miskraam gehad te hebben. Na 4 maanden een paar dagen voor het weer de maandelijkse periode moest worden had ik een gek gevoel dat het nu wel eens gelukt kon zijn. Ik kocht een test en ging het die avond alvast proberen. Wauw er kwamen 2 streepjes 1 hele lichte….. Ik werd even heel gelukkig en liet het aan Stefan zien die zag ik ook van oor tot oor helemaal glunderen, maar… al snel zeiden we tegen elkaar dit is pas het begin van een nog hele onzekere tijd. We kozen voor de natuurlijk weg maar met 12 weken moet er wel een vlokkentest gedaan worden om de baby te laten testen op LBSL en de uitslag krijgen wij pas rond 15 weken zwangerschap dat betekent mond dicht tot eind Februari. Je weet niet zo goed of je nu gelukkig moet zijn of jezelf juist wilt beschermen tegen het ergste.23 Januari 2020 hebben wij onze eerste echo en daar zie ik een klein boontje met een kloppend hartje dat is voor nu het belangrijkste om te zien. Ik ben nog best afstandelijk en probeer nog geen gevoelens de vrije loop te laten ter zelfbescherming. Mijn buikje begint te groeien en die probeer ik te verdoezelen met flinke truien en op mijn werk met een werkschort maar er komen al vragen of ik zwanger ben want ik lijk wat dikker geworden zeggen ze dan. Tsja dat weet je dat die vraag gaat komen en zeker omdat veel mensen weten van onze kinderwens. 3 Februari 2020 heb ik de 2de echo en ja hoor het boontje is verandert in een spartelend mini mensje met 2 beentjes en 2 voetjes met mini teentjes en 2 armpjes met mini vingertjes OH MY ik ben echt op slag verliefd, mijn ogen voel ik vol lopen en ik denk alleen maar wat een mooi mini mensje!! En ik wordt meteen heel erg bang voor de uitslag van de vlokkentest en denk alleen maar hoe kan het nou toch gebeuren dat zo’n kleine mooie mini mensjes al ziek worden of er iets in de buik al niet goed groeit? Nou ja ik begrijp het inmiddels wel want ik heb vele presentaties gehad over hersenafwijkingen en fouten in het gen alleen snap ik nog niet waarom er nog niks is om het tegen te gaan of te voorkomen als we er al zoveel van af weten? Daar kan ik me enorm druk om maken maar helaas lig ik daar waarschijnlijk voornamelijk zelf wakker van maar ik wacht nog steeds op die dag dat het nieuws naar buiten komt dat er iets is waardoor ze de hersenafwijkingen kunnen aanpakken. Even terug naar het fijne nieuws voor nu is dat we een prachtig wondertje hebben gemaakt en dat nu mag groeien in mijn buik, ik ga nog 4 weken vol spanning wachten en hopelijk vliegen die 4 weken voorbij en krijgen wij heel fijn nieuws. Ik kijk er naar uit om Yara te mogen vertellen dat ze een broertje of zusje krijgt ook zij ziet natuurlijk mama’s buik groeien en geeft mijn buik al heel veel knuffels en kusjes. Yara hebben we verteld dat we tot na de carnavals vakantie moeten wachten en dan horen papa en mama of er een baby’tje komt. Heel gek maar ook haar wil ik beschermen tegen het naarste geval. Ze snapt er helemaal niks van want in haar klas krijgt de een na de ander een broertje of zusje en in sommige gevallen zelfs al 2 broertjes of zusjes en dan vraagt ze aan mij ”mama waarom krijgen wij geen broertje of zusje waarom duurt het bij ons zolang”. Ja schat dat is lastig het is niet vanzelf sprekend en het is niet bij iedereen hetzelfde helaas. Voor nu houden wij nog even stil tot eind Februari en hopen wij dat de uitslag ons iets heel moois gaat brengen. De uitgerekende datum is 27 Augustus 2020, een hele speciale maand waarin op 19 Augustus Stefan jarig is, op 22 Augustus Eva jarig is, op 24 Augustus Eva overleden is en waarop 30 Augustus Eva begraven is….. Maar toch ook heel speciaal!