Daar is ze dan eindelijk ons mooie wondertje Nora, geboren op 20 augustus 2020. Twee jaar geleden was dat de dag dat Eva in het ziekenhuis kwam te liggen omdat ze te weinig zelfstandig adem haalde. Ontzettend blij zijn wij met onze Nora wat is ze mooi en wat doet ze het goed! 22 augustus is wel de dag dat ik graag naar huis wilde want dat is de verjaardag van Eva. Yara is helemaal ontdaan van alles, ze weet niet zo goed wat ze met haar gevoel aan moet. Ik vind dat zo aandoenlijk zo klein en al zoveel met gevoelens in de knoop zitten of ja gevoelens die eigenlijk op 5 jarige leeftijd nog niet aan de orde zouden moeten zijn. Omdat ik zelf ook met mijn eigen gevoelens worstel is het moeilijker dit keer om haar verder te kunnen helpen en zo klungelen we even 2 dagen wat aan. De tweede dag wil Yara wel knuffelen met Nora en wil ze haar ook graag vast houden. Als ze huilt denk ze dat het niet goed is, Eva huilde namelijk ook alleen als er echt iets niet goed was. Ze vergelijkt alles nog met Eva dat moet nog even een plek krijgen.
Nu we inmiddels een paar dagen thuis zijn is er wel minder spanning, alhoewel Eva haar verjaardag gister bracht heel veel emoties met zich mee. Yara wist niet zo goed hoe ze die in bedwang moest houden en was de hele dag ontzettend druk. Spanning van de geboorte van je zusje naar de verjaardag van je overleden zusje en de eerste schooldag van morgen alles op een hoop is dat heel veel om te verwerken als je 5 jaar bent. Dan weet ze nog niet eens dat de dag dat ze naar school mag de dag is dat Eva overleden is, dat laten wij maar even in ons midden het is allemaal wel even genoeg voor haar vind ik.
Normaal lig ik elke avond met Yara in bed een boekje te lezen en even lekker samen knuffelen en kletsen, nu is dat al 4 dagen niet meer en dat vind ik ze ook niet leuk. Er veranderd ineens zoveel voor zo’n klein meisje maar ik moet er nog even mijn ritme in vinden en als ik straks volledig hersteld ben klim ik weer lekker bij haar in bed.
Ik heb al dagen spanning in mijn buik ik dacht dat dat was om de bevalling maar echt die verliep zo goed en fijn dat heb ik zo mooi ervaren. (lees bevallingsverhaal) Het is de spanning van nieuw leven in ons gezin en verdriet om leven dat wij verloren zijn en om spanning voor Yara omdat ik even niet zo goed weet hoe ik haar het beste kan begeleiden als je zelf al die spanningen ervaart. Laten we hopen dat we over een paar dagen/weken de rust terug vinden en het allemaal een plekje krijgt om ook nu weer door te kunnen. Yara praat gelukkig graag dus ze verteld wel wat haar dwars zit dat is super fijn. De rest volgt wel, voor nu proberen wij te genieten en te doen waar wij ons goed bij voelen. Geen haast gewoon alles op het gemakje.
Nikita Timmerman 