De maand december is al halverwege en de kerstdagen zijn al in het voor uitzicht, wat kijk ik er enorm tegenop. Dagen dat het gemis nog heftiger wordt en dat we veel met familie zijn waardoor het soms nog moeilijker is. Het liefst ben je thuis, dichtbij haar fijnste plekje en het plekje waar ze thuis hoort. Het is allemaal erg moeilijk en deze maand heb ik echt een enorme inzinking. Ik vraag me steeds vaker scenario’s af die we hebben doorstaan en dan vraag ik me af als ik dat dan anders had aangepakt was het dan nu anders geweest? Iemand vertelde mij laatst, vraag je zelf eens af of dat het inderdaad de eindconclusie had verandert. Had je haar echt kunnen redden van deze ziekte? Nee dat kan ik niet, had ik ook in geen enkele mogelijkheid kunnen doen. Een ziekte die je hersenen kamertje voor kamertje uitschakelt kan ik niet veranderen of tegen houden. Elke keer als de scenario’s mijn hoofd passeren denk ik terug aan deze wijze woorden. Ik raakte mezelf een beetje kwijt, Yara kreeg niet de aandacht die ze verdiende en Stefan had het nóg zwaarder want die kreeg alle uitbranders naar zijn hoofd geslingerd. Ik dacht soms écht wel ‘Nikita wat in hemelsnaam ben je allemaal aan het doen’. Natuurlijk wist ik wel wat de oorzaak was maar niet wat de oplossing ging worden.
Disneylans Parijs was de volgende planning, het was 22 december en we vertrokken om 4 uur s’ nachts richting Disney. Yara was helemaal enthousiast en mama natuurlijk ook. Het verliep allemaal rustig de heen weg, we hebben geen woorden wisseling gehad en ik heb netjes geholpen met de navigatie op de moeilijke stukken zonder tegen elkaar te gillen. Aangekomen bij Center parcs waar wij de komende drie dagen verblijven hebben we alvast de sleutel gehaald en de entree kaartjes voor Disney. Aangekomen bij het magische park wordt ik zelf ook weer even een klein meisje, helemaal gelukkig en voelde mezelf ook even die prinses die ik vroeger altijd wilde zijn als ik Disney films keek.
Ineens roept Yara ‘ Mama kijk! Een ster, ik denk dat het Eva is, zullen we even zwaaien?’ Oké die was écht té mooi! Mijn ogen werden nat en vol enthousiasme zwaaide ik met Yara mee, wat is het toch een mooi mensje! We sprinten zowat naar de entree van Disney om de magie te ondervinden. Yara is vol bewondering van alle mensen in de Disney pakken maar ze wil er niet mee op de foto, althans nog niet…. De rijen bij de attracties vallen enigszins mee, ik had het erger verwacht. Echter 45 min wachten op de dombo vlieg olifantjes ging me net iets boven mijn pet. Yara had een smile van oor tot oor toen ze meters hoog vloog in haar eigen Dombo dat deed mijn haat aan de rij snel doen verdwijnen gelukkig. De parades waren voor Yara het einde, ze kon er héél bewonderend naar kijken. Ze zwaaide naar ieder Disney figuur of dat het haar beste vriend was die ze 6 jaar niet had gezien, prachtig! Rond 15:00 uur was de pret voorbij, het begon te regenen en de parades werden afgelast dat was echt een enorme domper. Gelukkig ging die van 17:00 uur wel weer door ondanks de plenzende regen. De laatste kar in deze parade was Elsa met haar vrienden dus daar liepen we mooi achteraan door naar de uitgang. We gingen voor het vuurwerk maar die was pas om 22:00 uur en dat was dan zeker nat tot aan je onderbroek geweest dus huppakee naar centerparcs om lekker op te warmen en lekker te gaan eten. Het eten was namelijk echt niet lekker op het park en belachelijk prijzig dus daar trapte we niet nog een keertje in want de lunch was hierdoor al helemaal in soep gevallen.
Zondag 23 december was een non stop regen dag in Parijs dus wij besloten vandaag niet naar Disneyland te gaan maar om te zwemmen in centerparcs. Yara zit sinds kort op zwemles en ze wilde dolgraag haar geleerde moves laten zien. Op zwemles was de grote glijbaan nog een big issue maar op centerparcs de 10 glijbanen en de wild waterbaan was absoluut geen probleem. Enkele glijbanen mocht ze niet in omdat ze te klein was maar de glijbanen wat wel mocht bezocht ze meerdere malen deze ochtend. We hadden het super naar ons zin en we genoten optimaal van al het waterpret als kleine waterratjes. Na het ochtendje zwemmen kochten we allemaal lekkere dingen om te eten want we konden wel wat eten gebruiken. Ik bakte pannenkoeken in de middag en we genoten van het samen zijn. We zijn daarna lekker op bed gaan liggen met z’n drietjes en hebben tv gekeken en vervolgens vielen we alle drie in slaap (we hadden het nodig denk ik) 17:00 uur werden we wakker van de (wederom) honger. We hebben weer lekker eten gekookt en hebben daarna nog wat spelletjes gedaan in de speelhal van centerparcs een super geslaagde dag!
Maandag 24 december vertrokken we om 08:00 uur weer richting Disneyland om ons laatste dagje magie te beleven. Yara wilde inmiddels met alle Disney figuren op de foto. We hadden om 09:45 een Disney ontbijt geboekt en daar ontmoette Yara 6 Disneyfiguren en ze vond het GE WEL DIG! Het eten hier was trouwens heerlijk! Een echter aanrader! Ze mocht een prinsessen jurk uitzoeken, en die keuze was binnen 1 minuut gemaakt. Ze werd natuurlijk Elsa, en de bij behorende muiltjes en kroon maakte het outfit compleet. Ze pronkte met haar outfit aan het ontbijt. Na een lange dag magie waren we helemaal voldaan en klaar voor de terug weg.
Toen gebeurde het weer, altijd als we iets gingen ondernemen toen Eva er nog was keek ik altijd enorm uit naar de terug weg naar huis. Eva ophalen want Eva kon nooit mee ivm haar epilepsie. Ze bleef altijd lekker bij oma of bij 1 van mijn zussen, een hele dag knuffelen vond Eva altijd fijn. Nu gingen we haar niet ophalen, dat komt altijd weer even binnen na een dag vol plezier mis ik dit enorm. Toen we om 23:00 uur thuis kwamen mocht Yara lekker tussen ons in slapen, ik loop elke avond langs Eva haar kamertje en geef haar foto een kusje en wens haar een goede nacht.
December wat was je naar, ook bijzonder tegelijk want de magie van Disney liet ons weer genieten als gezin waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Yara heeft haar verdriet ook om Eva en we staan wel eens gruwelijk tegen elkaar te schreeuwen maar haar zien lachen en genieten in Disney laat me beseffen dat ik ook moet genieten wat wel bereikbaar is. ♡
Volgende blog: Hoe herpak ik mijzelf?
Nikita Timmerman 